Sevmek Neymiş
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin
tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar
kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına
çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine
Sevmek neymiş birgün anlarsın
Birgün anlarsın aslında herşeyin boş
olduğunu
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
Gün gelirde sesini bir kerecik duymak için
Vurursun
başını soğuk taş duvarlara
Büyür gitgide incinmişliğin,
kırılmışlığın
Duyarsın
Ta derinden acısını
çaresiz kalmışlığın
Sevmek neymiş birgün anlarsın[/b]
Birgün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin
Niçin
yaratıldığını
Bu igrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun uzun seyredersinde aynalarda güzelliğini
Boşuna
geçip giden yıllarına yanarsın
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymiş birgün anlarsın
[/b][b] Birgün anlarsın
sevilen dudakların
Sevilen gözlerin erişilmezliğini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düşer saçların önüne
ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama
çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Bir zaman geçmiş günlerin
uykusuna dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler
acı
Sevmek neymiş birgün anlarsın
Birgün anlarsın
hayal kurmayı
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli
gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o
korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyür
kabrimde kendiliğinden
SENI SEVDIĞIMI BIRGÜN
ANLARSIN